پوست ما حافظه دارد

با وجود اینکه سلول‌های بنیادی دارای قابلیت تشکیل حافظه مانند مغز نیستند، تحقیقات نشان داده است که این سلول‌ها به طرز شگفت انگیزی از تجربیات گذشته برای بهبود زخم در آینده استفاده می‌کنند.

در حقیقت این توانایی می‌تواند نتیجه بد نیز داشته باشد.

محققان می گویند در این پژوهش ما برای اولین بار توانستیم نتایجی در مورد این‌که پوست می‌تواند خاطراتی از واکنش التهابی را ثبت و ضبط کند، ارائه کرده‌ایم.

این پژوهش ها می‌تواند به پزشکان کمک کند تا درک خود را از این پروسه ارتقا داده و درمان‌هایی را برای طیف وسیعی از مشکلات ارائه دهند.

” الین فاچز” یکی از پزشکان این پژوهش می‌گوید: ” این خاطرات به پوست کمک می‌کند تا با افزایش پاسخ به التهاب، یکپارچگی خود را حفظ کند؛ این امر یکی از ویژگی‌های مهم در بهبود زخم پس از آسیب است.”

با این وجود، این حافظه همچنین می‌تواند اثرات زیان باری مانند کمک به عود بیماری‌های التهابی خاص مانند پسوریازیس داشته باشد.

در پسوریازیس که در آن چرخه زندگی سلول‌های پوستی سرعت یافته و موجب پوسته پوسته شدن و خارش پوست می‌شود، یافته‌های جدید می‌توانند برای کشف راهی جهت کاهش سرعت واکنش سریع پوست و کنترل مشکل مورد کارایی قرار گیرند.

ما مدتهاست بر این باور بودیم سیستم ایمنی بدن حوادث التهابی را ثبت ضبط می‌کند تا بدن بتواند دفعه بعد بهتر برای مقابله با مشکلات آماده شود و به نظر می‌رسد که پوست نیز دارای مکانیزم هم مانندی است.

آزمایشات انجام شده بر روی حیوانات نشان می‌دهد که جراحاتی که بر روی پوستی که قبلا آسیب دیده ایجاد می‌شوند، با سرعتی دو برابر نسبت به قبل بهبود می یابند می‌شوند، حتی اگر التهاب اصلی در حدود 6 ماه قبل (معادل 15 سال در انسان‌ها) بوجود آمده باشد.

تحقیقات نشان می‌دهند که این سلول‌های مقاوم شده برای نبرد، در صورت بروز مجدد زخم در آینده، سرعت بهتری در ترمیم آن خواهند یافت.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که التهاب موجب تحریک فرآیندی می‌شود که در آن ژن‌های خاصی درون کروموزوم‌های سلولی قابل دسترس‌تر شده و در آن حالت می‌مانند، بنابراین سریعتر می‌توانند برای التهابات آینده فعال شوند.

به طور خاص، ژن Aim2، برای کل این پروسه اصلی شناخته شده و از طریق فعال شدن پس از بروز التهاب اول، به سرعت می‌تواند قدرت سلول‌های بنیادی را در سفر بعدی خود ارتقاء دهد.

مشاوره حضوری رایگان